Wat is duizeligheid?

Normaal gesproken krijgt ieder mens voortdurend informatie over de ruimte om zich heen en over de positie van het lichaam. Die informatie is afkomstig van de volgende deelsystemen:

• Het evenwichtsorgaan: dit orgaan is gelegen in het binnenoor en is gevoelig voor alle bewegingen van het hoofd, de snelheid waarmee wij bewegen en de stand van ons hoofd ten opzichte van de zwaartekracht.
• De ogen: hierdoor krijgen we informatie waar de horizon is en dus waar de zwaartekracht zich bevindt. Daarom is het moeilijker om de balans te bewaren tijdens lopen of stilstaan als de ogen gesloten zijn.
• Spiergevoel: onze spieren kunnen ‘voelen’ hoeveel onze gewrichten belast worden. Onze nek- en beenspieren zijn hierbij het meest actief om ons evenwicht en balans in de ruimte te bewaren.

Als de hersenen de informatie uit de deelsystemen niet of verkeerd interpreteren, ontstaat het gevoel van duizeligheid. Ieder deelsysteem kan duizeligheid en/of evenwichtsklachten veroorzaken. In het algemeen wordt onder duizeligheid verstaan: het gevoel dat wordt beleefd als de relatie tot de ruimtelijke omgeving verstoord is.

Soorten duizeligheidsklachten

Duizeligheid is medisch gezien een breed begrip. Daarom kan er niet gesproken worden over slechts één soort duizeligheid. Ook zijn er veel mogelijke oorzaken.

Er zijn vier typische beschrijvingen van duizeligheid:

1. Licht gevoel in het hoofd (vaag, diffuus en atypisch). De oorzaak hiervan is mogelijk gelegen in een interne aandoening of is psychosomatisch (zoals bij hyperventilatie). Daarnaast wordt dit ook wel eens aangegeven bij mensen met nekklachten.

2. Presyncope (het gevoel van flauwvallen, “zwart voor de ogen”). Hierbij is de oorzaak meestal gelegen in het cardiovasculaire systeem, waardoor de bloedvoorziening van het brein tijdelijk onvoldoende is; een bekend voorbeeld is daarbij het te snel opstaan uit een stoel of snel omhoog komen vanuit gehurkte toestand.

3. Deinend gevoel, balansstoornis (onvast en onzeker in houding en bij lopen).  De oorzaak kan neurologisch zijn, psychosomatisch of een verminderde functie van het evenwichtsorgaan. Dat laatste zien we bij het ouder worden, als restverschijnsel na een neuritis vestibularis (ontsteking van de evenwichtszenuw) of als restverschijnsel na een acute Ménière-aanval.

4. Draaiduizeligheid (het gevoel dat de omgeving of u zelf draait). Dit zeer onaangename en soms verontrustende gevoel zien we in de acute fase van een neuritis vestibularis, bij een acute Ménière-aanval en bij BPPD.

BPPD (Benigne Paroxysmale Positie Duizeligheid)
Een vorm van snel te behandelen en te verhelpen duizeligheid is BPPD. Hierbij zijn kristallen in het evenwichtsorgaan op een plek terecht gekomen, waar ze niet thuis horen en daardoor wordt verkeerde informatie doorgegeven aan het brein. Het typische hierbij is dat de duizeligheid wordt uitgelokt door snelle verandering van het hoofd in de ruimte (snel omdraaien in bed, snel van zit naar lig, snel van liggen naar zitten, snel omhoog of omlaag kijken). Deze aanvallen duren kort en doven uit in maximaal één minuut.

Om te beoordelen aan welke kant of in welk kanaal het euvel zit heeft de fysiotherapeut bepaalde testen en afhankelijk daarvan verschillende behandelmethodes. Ga hier niet zelf mee aan de gang, want dit kan de klachten verergeren.

Fysiotherapie bij duizeligheidsklachten?

Het analyseren van de klachten en waar deze vandaan kunnen komen is dus best complex.  Onze fysiotherapeuten zijn speciaal geschoold in het onderzoeken en analyseren van deze klachten. Afhankelijk van de soort duizeligheid en de oorzaak ervan, start de fysiotherapeut de behandeling die bij uw duizeligheid past, of wordt u verder verwezen voor aanvullend onderzoek.

Maak een afspraak